اینجا شب نیست

آن شب مدینه شاهد مرگ سحر بود

ماه سفر آماده از بهر سفر بود

آن شب دل از داغ غم جانانه می سوخت

برگرد شمعی نیمه جان پروانه می سوخت

ام المصائب از مصیبت دیده تر بود

در پیش او طشتی پر از لخت جگر بود

آن شب برادر نیش ها را نوش می کرد

از حق سخن می گفت و خواهر گوش می کرد

آن شب حسن بهر حسینش راز می گفت

شرح بلا و کربلا را باز می گفت

آن شب حسن را سینه بودی پرشراره

چشم حسینش بود و قلب پاره پاره

آن شب دل قاسم خدا را یاد می کرد

فریاد از بی رحمی صیاد می کرد

(ژولیده نیشابوری)

در سوگ نبی جهان سیه می پوشد

در سینه ی دل از داغ حسن می جوشد

از ماتم هشتمین امام معصوم

 هر شیعه زدرد ،جام غم می نوشد (موید)