اینجا شب نیست

   ز کوى یار مى‏آید نسیم باد نوروزى‏

 از این باد ار مدد خواهى چراغ دل برافروزى‏

انسان فطرتاً نوگراست. تازگى را دوست دارد و از کهنگى و یک نواختى گریزان است. تنوع در زندگى براى او نشاط آفرین و فرحزاست. [نوروز] پیک تحول، دگرگونى و تازگى و قاصد خوش خبر کوچ سرما و فسردگى است. پدیده‏اى نوروزى نو است. با این که هر روز، روزى نو و متفاوت با دیروز است، ولى در این میان تنها نوروز را نوروز نامیده‏اند؛ چون طراوت دشت و دمن، شکفتگى باغ و راغ، مسیح دم گشتن هوا و ترانه خوانى مرغان را بر تازگى خود گواه آورده است.

 هر پدیده‏اى با خود پیامى دارد؛ ولى نوروز با خود پیام‏ها دارد. نوروز وقت خوشى است که باید آن را مغتنم شمرد و میهمان عزیزى است که باید قدومش را ارج نهاد.

 هر وقت خوش که دست دهد مغتنم شمار

 کس را وقوف نیست که انجام کار چیست

نوروز، طلیعه دار بهار دل‏انگیز و فرصتى طلایى براى وصول به بهار عمر است. نوروز مژده رسیدن بهار سحرآمیز طبیعت رابه ما مى‏دهد و بهار طبیعت دریچه‏اى براى گام نهادن به بهارستان جان است که بهارش بى خزان و جاوید است.

 بهار عمر خواه اى دل و گرنه این چمن هر سال‏

 چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد

 نوروز جلوه‏اى از جمال بهار آفرین دوست و نمى از دریاى زیبایى و کمال اوست. مشتاقان کوى محبوب و سرمستان یاد دوست، هر لحظه در دل بهارى دارند و از گل واژه ذکرشان، هر دم گلى مى‏شکفد. هر روزشان نوروز و هر شبشان شب قدر است. نوروز بهانه‏اى است براى جست‏وجوى جمال یار از پشت چهره زیباى بهار. بهار همان خزان دیروز است که چون با دوست هم نفس و همنشین گردید، خلعت بهار را بر او پوشانند و بهار زیبایى و طراوتش را از آن زیبانگار عاریت گرفته، شکوه و شادابى اش را وامدار آن معشوق بى همتاست.

 کى عطر ساى مجلس روحانیان شدى

 گل را اگر نه بوى تو کردى رعایتى

سر انگشت طلایى نوروز به این نکته اشاره مى‏کند که اگر خواستار شادابى و نشاط پیوسته و دائمى هستید، باید به سرچشمه طروات و لطافت و زیبایى بپیوندید و جویبار کوچک وجود خود را به دریاى بى کرانه عظمت و کمال دوست متصل کنید تا شفاف و زلال و بى رنگ بمانید و حیات جاوید بیابید.

 نوروز، هنگامه تفکر و اندیشه در نگارستان صنع خدا و زمان به گردش در آمدن زورق اندیشه در دریاى ژرف وجود انسان است.

 نوروز، روز شکر نعمت‏هاى الهى و تبلور پاکى ظاهر و باطن و هماهنگى زیبایى درون و برون است و به همین خاطر در این روز، در کنار پوشیدن لباس‏هاى پاکیزه و خوشبو شدن با بهترین عطرها، مارا به غسل، روزه، نماز و دعا سفارش کرده‏اند.1 تبریک گفتن، خود نوعى دعاست و معناى آن درخواست دوام و پایدارى نعمت از خداوند است؛ چون برکت، به نعمت ماندگار و پاینده گفته مى‏شود؛2 پس هر کس دانسته و ندانسته، نوروز و سال نو را با دعا آغاز مى‏کند. بیاییم از خداى نوروز آفرین و بهار بخش، دگرگونى دل و جانمان را همزمان با دگرگونى طبیعت درخواست کنیم و چنین زمزمه نماییم:[یا مقلب القلوب والابصار، یا مدبر اللیل والنهار، یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الى احسن الحال].

  1. شیخ عباس قمى، مفاتیح الجنان، اعمال ماه نو و نوروز.

 2. راغب اصفهانى، مفردات قرآن، ماده[برک].