اینجا شب نیست

خواب بی خدایان

بیداری باورها

عزیز.....

پس کوچه های دنیا را با من بیا.خضر وموسی وار می رویم.

تلخی های زندگی سراب گونه ی مردم مغرب زمین و

جهان دزدی های طمع کارانه ی زمامداران شیطان صفت آنان را

با چشیدن شهد شیرین بیداریهای حماسی مسلمین جهان

از یاد ببر.

تو،به پدرت نگاه نکن

که سالها پیشتر در طلوع یک فجر خاطره انگیز

شانه هایش را دست مبارک امام روح الله تکان داد

واورا از خواب کیکابوس های پادشاه بیدار کرد.

تو،به خودت نگاه نکن

که دیده بانی بصیر مرزهای باورت را می پاید

وتو با اقتدا به دیده ی بصیر او

چشم های رنگ خواب غفلت را ندیده است.

تو،به بیدار شدن مردمانی بیندیش

که از صدای نعلین رهبران تو،صدای پای ظهور را می شنوند

ویکی یکی از خواب رخوت

ودیکتاتور زده ی خویش بر می خیزند.

باورکن،باور کن در پس کوچه های

پاریس ولندن و نیویورک هستند

مردمانی که مثل پدرت وهم چون تو می اندیشند.

 (این متن یادداشت آخر کتاب مشق های مشرقی،سفرنامه ی یک مبلغ به نام مهدی فوقی است.امیدوارم از خوندنش لذت ببرید.)