اینجا شب نیست

اگر فکر می‌کنی در نقطه صفر قرار گرفتی، بدان که در نقطه صفر، آدم یخ می‌زنه و

وقتی یخ زد، محکم می‌شه. وقتی به نقطه صفر رسیدی، این صفر، دایره قسمته بین یک صفر و چند صفر.

 تو نقطه صفر، فرقی نمی‌کنه؛ ولی یادت باشه که همیشه موقعیت هست.

اگر کنار یک قرار گرفتی، می‌شی 10 و کنار 10 اگر 1 یا 2 یا 3 صفر بگذاری، می‌شی 100، 1000، 10000 و... .

از صفر و نقطه صفر، نترس؛ چون کوله‌باری از انرژیه. بیست بدون صفر معنی نداره؛

البته مغرور نباید شد؛ چون صفر، یک دایره توخالیه و گاهی وقت‌ها ته دل آدم را خالی می‌کنه.

یادم می‌یاد وقتی بچه‌تر بودم،

 گاهی وقت‌ها خودمو مثل یک صفر می‌دونستم و برای همین،

 همیشه از آدم‌هایی که خودشونو عددی می‌دونستند،

 وحشت داشتم و جلوی اونها ظاهر نمی‌شدم و همیشه پشت عددها بودم و

یا اگر جلوی اونها هم بودم، پشت دیوار ممیز پناه می‌گرفتم. سرتو درد نیارم؛

 بالاخره دیدم بابا صفر هم واسه خودش عددیه و حتی جزء اعداد صحیح است.

آیا حالا که صفر عدد صحیحه،

خدارو خوش می‌یاد که من عدد صحیح، از بقیه اعداد صحیح دور باشم؛

 اونهایی که با من یک رنگ دارند این بود که تصمیم گرفتم دل توخالی مو بزنم

 به اعداد و اول از کوچک‌ترها شروع کردم و دیدم شدم 10 و... .

لب مطلب این که از وقتی فهمیدم صفر هم واسه خودش عددیه

، با هر کی آشنا شدم و جلو اومدم، باعث افتخار اون شدم؛

 مثلاً با یک شدم 10 و با 9 شدم 90 و خلاصه کلی تحویلمون گرفتن؛

ولی یادمون باشه که هیچ وقت مغرور نشیم؛ چون در روز تنهایی،

 صفر، هیچ خاصیتی نداره و حتی شاید در میان جمع اعداد، با یک ممیز، حالمون را بگیرند

 و ما را بگذارند پشت ممیز. زندگی، همین‌طوریه؛ یعنی کوچک‌ترین آدم‌ها هم می‌تونند

 با باور خودشون، باعث افتخار و منفعت خودشان و دیگران بشوند و هم می‌تونند

 با غرور یا دست کم گرفتن خودشون، بی‌فایده و بی‌ارزش بشوند.

پس توی هر موقعیتی، حتی موقعیت صفر، خودتو دست کم نگیر.

برگرفته از خاطرات (پرسمان)